สำนักงานอัยการจังหวัดหล่มสัก

ข้าราชการฝ่ายอัยการ  แบ่งออกเป็นสองประเภท  คือ
           1  ข้าราชการอัยการ   ได้แก่  ข้าราชการผู้ได้รับแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งพนักงานอัยการตามกฎหมายว่าด้วย องค์กรอัยการและพนักงานอัยการ
           2  ข้าราชการธุรการ  ได้แก่  ข้าราชการในสำนักงานอัยการสูงสุด (นอกจาก 1)

อำนาจหน้าที่พนักงานอัยการ
           (ก)  รับผิดชอบการดำเนินคดีทั้งปวงในอำนาจหน้าที่ของพนักงานอัยการ หรือสำนักงานอัยการสูงสุดภายในเขตท้องที่ของสำนักงานอัยการจังหวัดบึงกาฬ  ซึ่งอยู่ในเขตอำนาจพิจารณาพิพากษาของศาลจังหวัดบึงกาฬ  หรือหน่วยงานที่เรียกชื่ออย่างอื่นในศาลจังหวัดแก้วแต่กรณี  ทั้งนี้ตามกฎหมาย  ประกาศ  ระเบียบ  ข้อบังคับ  และคำสั่งว่าด้วยการนั้น
           (ข)  ปฏิบัติงานร่วมกับหรือสนับสนุนการปฏิบัติงานของหน่วยงานอื่นที่เกี่ยวข้อง  หรือที่ได้รับมอบหมาย

           พนักงานอัยการผู้รับผิดชอบคดีอาญาทั่วไป
            อัยการสูงสุด ได้วางระเบียบสำนักงานอัยการสูงสุด ว่าด้วยการดำเนินคดีอาญาของพนักงานอัยการไว้โดยจัดสรรอำนาจหน้าที่  ดังนี้
           การออกคำสั่งฟ้องหรือไม่ฟ้องเป็นอำนาจหน้าที่ของพนักงานอัยการผู้มีอำนาจ ดำเนินคดีนั้น  ส่วนการลงนามในคำฟ้อง  เป็นอำนาจหน้าที่ของหัวหน้าพนักงานอัยการ  เว้นแต่กรณีจำเป็นและเร่งด่วน  ให้พนักงานอัยการผุ้มีอาวุโสถัดลงมามีอำนาจลงนามในคำฟ้อง
           หมายเหตุ  อัยการจังหวัดไม่อาจมอบหมายให้พนักงานอัยการชั้น 4 ปฏิบัติราชการแทนในการสั่งคดี (น.ว.ที่ อส(สฝอส.3)0015/ว256 ลงวันที่ 21 มิถุนายน 2548)

           อัยการชั้น 5 และอัยการชั้น 6  ผู้ไม่ได้ปฏิบัติหน้าที่หัวหน้าพนักงานอัยการ
           เมื่อได้รับมอบหมายให้พิจารณาสำนวนคดีใดให้มีอำนาจดำเนินคดีนั้นได้เช่น เดียวกับหัวหน้าพนักงานอัยการ  และเมื่อสั่งคดีแล้วให้เสนอหัวหน้าพนักงานอัยการเพื่อทราบ  กรณีมีคำสั่งฟ้องให้เสนอความเห็นและคำสั่งพร้อมด้วยร่างคำฟ้องสำหรับกรณีมี คำสั่งให้รับแก้ต่างคดีอาญา  หากต้องยื่นคำให้การ  ให้เสนอร่างคำให้การด้วย
           การเสนอเพื่อทราบ  ให้เสนอก่อนยื่นคำฟ้องหรือคำให้การ  เมื่อหัวหน้าพนักงานอัยการมีความเห็นและคำสั่งประการใดให้ปฏิบัติตามนั้น
           กรณีมีเหตุจำเป็นเร่งด่วน  ไม่อาจเสนอเพื่อทราบก่อนยื่นคำฟ้องหรือคำให้การ  เช่น  คดีจะขาดอายุความฟ้องร้อง  หรือเหตุอื่นที่อาจทำให้เกิดความเสียฟาย  ให้เสนอเพื่อทราบภายหลังยื่นคำฟ้องหรือคำให้การโดยเร็ว

           อัยการชั้น 4  ผู้ไม่ได้ปฏิบัติหน้าที่หัวหน้าพนักงานอัยการ
           เมื่อ ได้รับมอบหมายให้พิจารณาสำนวนคดีใด  ให้ตรวจพิจารณาสำนวนแล้วทำความเห็นเสนอหัวหน้าพนักงานอัยการพิจารณาสั่ง  เว้นแต่คดีนั้นมีอัตราโทษแต่ละฐานความผิดจำคุกอย่างสูงไม่ถึงสิบปี  และ/หรือมีโทษปรับไม่ถึงสองหมื่นบาท  ให้มีอำราจสั่งคดีนั้นได้เช่นเดียวกับหัวหน้าพนักงานอัยการ  แต่ต้องเสนอหัวหน้าพนักงานอัยการเพื่อทราบทันที

           อัยการชั้น 2  อัยการชั้น  3
           เมื่อได้รับมอบหมายให้พิจารณาสำนวนคดีใด  ให้ตรวจพิจารณาสำนวนแล้วทำความเห็นเสนอผู้กลั่นกรองงาน  เพื่อทำความเห็นเสนอหัวหน้าพนักงานอัยการพิจารณาสั่ง

สำนวนคดีปรากฎตัวผู้ต้องหาที่ส่งตัวมา  ถ้าเห็นควรสั่งฟ้องให้เสนอร่างคำฟ้องด้วย  สำนวนคดีดังต่อไปนี้  หากมิใช่คดีที่เห็นควรมีคำสั่งไม่ขอริบของกลาง  และคดีที่มีความสำคัญตามระเบียบของสำนักงานอัยการสูงสุด  ให้ผู้กลั่นหรองงานพิจารณาสั่งคดีโดยไม่ต้องเสนอความเห็นต่อหัวหน้าพนักงาน อัยการ  ได้แก่

           1.  สำนวนคดีฟ้องด้วยวาจา
           2.  สำนวนคดีปรากฏตัวผู้ต้องหาที่ไม่ได้ส่งตัวมา
                2.1  คดีที่พนักงานสอบสวนมีความเห็นควรสั่งฟ้อง  ซึ่งพนักงานอัยการเจ้าของสำนวน  และผู้กลั่นกรองงานเห็นควรสั่งฟ้อง
                2.2  คดีที่พนักงานสอบสวนทำการเปรียบเทียบ  ในกรณีเห็นว่าการเปรียบเทียบชอบ
           3.  สำนวนคดีไม่ปรากฏตัวผู้กระทำผิด  เฉพาะกรณีสั่งให้งดการสอบสวน
                กรณีที่จะมอบหมายให้มีผู้กลั่นกรองงานมากกว่าหนึ่งคนขึ้นไป  ให้หัวหน้าพนักงานอัยการมอบหมายพนักงานอัยการโดยคำนึงถึงลำดับอาวุโสและความ เหมาะสม  แล้วรายงานให้อธิบดีอัยการทราบ
                ในกรณีสั่งจ่ายสำนวน  ให้หัวหน้าพนักงานอัยการระบุชื่อผู้กลั่นกรองงานในการสั่งจ่ายสำนวนการสอบ สวนให้พนักงานอัยการด้วย

           อัยการชั้น 1
           ให้หัวหน้าพนักงานอัยการสั่งจ่ายสำนวนคดีที่เหมาะสมกับสถานภาพ  โดยระบุชื่อพนักงานอัยการผู้เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาเป็นผู้ร่วมตรวจสำนวนด้วย  ทั้งนี้  เมื่ออัยการชั้้น 1  ตรวจสำนวนแล้วให้ทำความเห็นเสนอพนักงานอัยการผู้เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาเพื่อ พิจารณาดำเนินการต่อไปตามอำนานหน้าที่

           พนักงานอัยการผู้รับผิดชอบที่กฎหมายบัญญัติไว้โดยเฉพาะ
           3.1  ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 20  กำหนดให้อัยการสูงสุดเป็นผู้มีอำนาจพิจารณาสั่งคดีในคดีความผิดซึ่งมิใช่โทษ ตามกฎหมายไทยได้กระทำลงนอกราชอาณาจักร
           3.2  ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 143 วรรคสอง  กำหนดไว้ว่า  ในคดีฆาตกรรม ซึ่งผู้ตายถูกเจ้าหน้าที่ซึ่งอ้างว่าปฏิบัติราชการตามหน้าที่ฆ่าตายหรือตาย ในระหว่างอยู่ในความควบคุมของเจ้าพนักงานซึ่งอ้างว่าปฏิบัติราชการตาม หน้าที่  อัยการสูงสุดหรือผู้รักษาการณ์การแทนเท่านั้นมีอำนาจออกคำสั่งฟ้องหรือไม่ ฟ้อง
           3.3  พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการทุจริต พ.ศ. 2542 หรือมาตรา 70  กำหนดให้อัยการสูงสุดดำเนินการฟ้องร้องผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมืองต่อศาลฎีกา แผนกคดีอาญาของผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมือง
           3.4  พระราชบัญญัติคุ้มครองผู้บริโภค พ.ศ. 2522  คณะกรรมการคุ้มครองผู้บริโภคได้ออกคำสั่งที่ 1/2541 ลงวันที่ 20 มกราคม 2541 แต่ตั้งพนักงานอัยการเป็นเจ้าหน้าที่คุ้มครองผู้บริโภคเพื่อดำเนินคดีแพ่ง และคดีอาญาแก่ผู้กระทำการละเมิดสิทธิของผู้บริโภคในศาล

สำนักอำนวยการ   มีอำนาจและหน้าที่
            1.  รับผิดชอบงานด้านธุรการ  งานสารบบคดี  งานบริหารบุคคล  งานเลขานุการนักบริหาร  งานงบประมาณ  งานการเงินและบัญชี  และงานที่เกี่ยวข้องกับอาคารสถานที่  งานพัสดุ  และยานพาหนะของสำนักงานอัยการจังหวัดบึงกาฬ
           2.  ปฏิบัติงานร่วมกับ  หรือสนับสนุนการปฏิบัติงานของหน่วยงานอื่นที่เกี่ยวข้อง  หรือที่ได้รับมอบหมาย
           ในการดำเนินคดีอาญากับผู้ต้องหาหรือผู้ถูกกล่าวหาเกี่ยวกับคดีที่อยู่ใน อำนาจพิจารณาพิพากษาาของศาลแขวง  มีข้อสังเกตที่ควรทราบ  ดังนี้
           1.  เมื่อตำรวจจับผู้ต้องหาได้  พนักงานสอบสวนจะมีอำนาจควบคุมผู้ต้องหาได้ไม่เกิน 48 ชั่วโมง  และพนักงานสอบสวนจะต้องส่งตัวผู้ต้องหาพร้อมสำนวนการสอบสวนไปยังพนักงาน อัยการเพื่อให้ยื่นฟ้องคดีต่อศาลแขวงให้ทันภายในกำหนดเวลา  48  ชั่วโมงนับแต่เวลาถูกจับ  ซึ่งจะไม่รวมเวลาเดินทางช่วงส่งตัวผู้ต้องหาให้พนักงานสอบสวนและพนักงาน อัยการ
           2.  เมื่อผู้ต้องหามาถึงพร้อมพนักงานสอบสวน  หากผู้ต้องหาให้การรับสารภาพ  พนักงานสอบสวนไม่ต้องทำการสอบสวน  เพียงทำบันทึกคำให้การรับสารภาพของผู้ต้องหาในใบสีชมพู (ตามมาตรา 20)  บางกรณีพนักงานสอบสวนจะสอบสวนผู้ต้องหาหรือผู้กล่าวหาไว้เพื่อให้ทราบข้อ เท็จจริง  หรือเหตุการณ์ของการกระทำผิดของผู้ต้องหาไว้ด้วย  และจะส่งตัวผู้ต้องหามายังพนักงานอัยการเพื่อส่งตัวผู้ต้องหาฟ้องศาลได้ทัน ภายในกำหนดเวลา 48  ชั่วโมง  นับแต่เวลาที่ผู้ต้องหาถูกจับ
           ในทางปฏิบัติจะเริ่มนับเวลา  48  ชั่วโมง  เมื่อผู้ต้องหาเริ่มถูกควบคุมเมื่อได้นำตัวผู้ต้องหามาส่งพนักงานสอบสวน
           3.  กรณีฟ้องวาจาในคดีที่ผู้ต้องหาให้การรับสารภาพในชั้นสอบสวน  แต่มาให้การปฏิเสธในชั้นศาล  กรณีเช่นนี้ศาลจะต้องส่งตัวจำเลยคืนพนักงานอัยการ  จากนั้นพนักงานอัยการต้องแจ้งให้พนักงานสอบสวนหรือตำรวจอื่นในท้องที่นั้นมา รับตัวจำเลยหรือผู้ต้องหาดังกล่าว   คืนกลับไปพร้อมสำนวนฟ้องวาจา  เพื่อให้พนักงานสอบสวนทำการสอบสวนต่อไปตาม มาตรา 20
           4.  ถ้าผู้ต้องหาให้การปฏิเสธในชั้นสอบสวน  และพนักงานสอบสวนไม่อาจสอบสวนให้เสร็จและส่งตัวผู้ต้องหาให้อัยการยื่นฟ้อง คดีได้ทันภายในเวลา  48  ชั่วโมง  พนักงานสอบสวนจะต้องดำเนินการ  ดังนี้
                4.1  ถ้าผู้ต้องหาหนีประกันตัวในชั้นสอบสวน  พนักงานสอบสวนจะต้องยื่นคำร้องขอผัดฟ้องผู้ต้องหาต่อศาลก่อนครบกำหนดเวลา  48  ชั่วโมง  (โดยไม่ต้องขอฝากขัง)
                4.2  ถ้าผู้ต้องหาไม่ได้ประกันตัวในชั้นพนักงานสอบสวน  พนักงานสอบสวนจะต้องยื่นคำร้องขอผัดฟ้องและฝากขังผู้ต้องหาต่อศาลภายในกำหนด เวลา  48  ชั่วโมงเช่นกัน
           การยื่นคำร้องขอผัดฟ้องหรือขอผัดฟ้องและฝากขังดังกล่าวจะขอได้คราว (ครั้ง) ละไม่เกิน  6  วัน  รวมกันไม่เกิน  5  คราว (ครั้งป  ซึ่งรวมเวลาสูงสุด  5  ครั้ง  ไม่เกิน  30  วัน  กรณีนี้หากศาลอนุญาตให้ผัดฟ้องหรือผัดฟ้องและฝากขังเพียงคราว (ครั้ง) ละไม่ถึง  6  วัน  เช่น  อนุญาตเพียง  2  วัน  หรือ  4  วัน  ก็จะขอผัดฟ้องหรือผัดฟ้องฝากขังได้ไม่เกิน  5  คราว (ครั้ง)  เท่านั้น  จะยื่นคำร้องเป็นครั้งที่  6  หรือ  7  เพื่อรวมกันให้ครบ  30  วันไม่ได้
           เมื่อพนักงานอัยการได้รับสำนวนจากพนักงานสอบสวนในคดีที่มีการขอผัดฟ้องหรือ ผัดฟ้องฝากขังดังกล่าว  พนักงานอัยการจะต้องดูว่าครบกำหนดผัดฟ้อง  หรือผัดฟ้องฝากขังเมื่อใด  เผื่อจะได้ฟ้องคดีให้ทันกำหนดที่ขอผัดฟ้องหรือผัดฟ้องฝากขังดังกล่าว  แต่หากฟ้องคดีไม่ทันและยังเหลือเวลาขอผัดฟ้อง  หรือผัดฟ้องฝากขังได้อีก  อัยการก็จะต้องยื่นคำร้องขอผัดฟ้องหรือผัดฟ้องฝากขังต่อศาลตามกำหนดเวลาที่ ยังเหลืออยู่  หากเป็นการยื่นคำร้องขอผัดฟ้องหรือผัดฟ้องฝากขัง  ครั้งที่ 4  และ  5  ศาลจะเรียกไต่สวนเกี่ยวกับการขอผัดฟ้องฝากขังดังกล่าวด้วย
           5.  กรณีไม่อาจยื่นฟ้องผู้ต้องหาได้ภายในกำหนดเวลาขอผัดฟ้องฝากขัง  พนักงานอัยการจะต้องขออนุญาตอัยการสูงสุดเพื่อฟ้องผู้ต้องหาต่อศาล  มิฉะนั้นจะไม่มีอำนาจฟ้องคดีตาม มาตรา 9  ซึ่งมี  2  กรณี  คือ
                5.1  ตำรวจส่งตัวผู้ต้องหาและสำนวนการสอบสวนมายังอัยการภายหลังครบกำหนดขอผัดฟ้อง หรือผัดฟ้องฝากขัง  ซึ่งมีทั้งกรณีได้มีการขอผัดฟ้องมาฝากครรั้งที่  5  ครบแล้ว  หรือได้มีการขอผัดฟ้องฝากขังไว้บ้างแล้วแต่หลงลืมไม่ได้ขอผัดฟ้องหรือผัด ฟ้องฝากขังต่อ  และกรณีไม่ได้ขอผัดฟ้องฝากขังไว้เลย  ซึ่งมีได้หลายสาเหตุ  เช่น  หลงลืมหรือมีการตั้งข้อหาใหญ่แล้วสั่งไม่ฟ้อง  เป็นต้น
                5.2  กรณีส่งตัวผู้ต้องหามายังพนักงานอัยการภายในกำหนดขอผัดฟ้องฝากขัง  แต่ฟ้องคดีไม่ทันเนื่องจากต้องรอผลการสอบสวนเพิ่มเติมจากพนักงานสอบสวน  จนพ้นกำหนดผัดฟ้องหรือผัดฟ้องฝากครั้งครั้งสุดท้าย
           เมื่อเกิดกรณีดังกล่าวจะต้องขออนุญาตฟ้องจากอัยการสูงสุดก่อน
           6.  การขออนุญาตอัยการสูงสุดเพื่อฟ้องผู้ต้องหา  พนักงานอัยการจะต้องมีความเห็นและมีคำสั่งฟ้องคดีก่อนแล้วจึงส่งสำนวนไปขอ อนุญาตฟ้อง (หนังสือที่ อส (สฝอส.1)0015/ว190 ลงวันที่ 1 ตุลาคม 2542)
           7.  กรณีพนักงานอัยการมีคำสั่งไม่ฟ้องบางข้อหา  จะต้องเสนอสำนวนให้ผู้มีอำนาจคือผู้ว่าราชการจังหวัด  ผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติ  (รวมทั้งรองและผู้ช่วยผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติ)  สั่งคดีหรืออัยการสูงสุดชี้ขาดให้เป็นที่ยุติก่อนแล้วจึงเสนอสำนวนเพื่อขอ อนุญาตอัยการสูงสุดเพื่อฟ้องผู้ต้องหา
           ในทางปฏิบัติกรณีที่อัยการสูงสุดเป็นผู้ชี้ขาดให้ฟ้องผู้ต้องหา  อัยการสูงสุดจะทำหนังสืออนุญาตฟ้องผู้ต้องหามาพร้อมกับความเห็นชี้ขาดเลย  แต่ถ้าไม่มีหนังสืออนุญาตจะต้องทำหนังสือขออนุญาตฟ้องจากอัยการสูงสุดก่อน
           8.  กรณีผู้ต้องหาไม่ได้ถูกจับและไม่ได้ถูกควบคุมตัว  แต่ถูกควบคุมขังหรือถูกจำคุกอยู่ในคดีอื่นไม่ต้องขออนุญาตฟ้องคดีจากอัยการ สูงสุด  แต่ต้องบรรยายข้อเท็จจริงดังกล่าวให้ปรากฏในคำฟ้อง
           9.  กรณีสั่งไม่ฟ้องคดีข้อหาใหญ่  (ศาลจังหวัด , ศาลอาญา)  และข้อหาเล็กเป็นคดีอยู่ในอำนาจของศาลแขวง  ซึ่งไม่ได้มีการขอผัดฟ้องฝากขังไว้  หรือล่วงเลยเวลาตามมาตรา  7  แล้วจะต้องขออนุญาตฟ้องผู้ต้องหาจากอัยการสูงสุดก่อน  มิฉะนั้นจะไม่มีอำนาจฟ้อง
           10.  คดีเดิมอยู่ในอำนาจของศาลแขวง  และได้มีการฟ้องคดีต่อศาลแล้ว  หากต่อมาปรากฏว่าคดีเกินอำนาจศาลแขวง  พนักงานอัยการไม่ควรขอถอนฟ้อง  แต่ให้พนักงานอัยการยื่นคำร้องขอแก้ฟ้องให้เป็นคดีที่เกินอำนาจศาลแขวง  เพื่อให้ศาลแขวงเพิกถอนคำสั่งรับฟ้องและสั่งจำหน่ายคดีเพื่อให้ฟ้องคดีใหม่ ยังศาลที่มีอำนาจ  (หนังสือที่ มท 1002/635 ลงวันที่ 15 มกราคม 2535 และ ที่อส 0018/ว67 ลงวันที่ 11 สิงหาคม 2536)
           11.  คดีที่อยู่ในอำนาจของศาลแขวงต้องเป็นคดีที่มีโทษจำคุกไม่เกิน  3  ปี  ปรับไม่เกิน  60,000  บาท  ถ้าหากโทษจำคุกไม่เกิน  3  ปี  แต่โทษปรับเกิน  60,000  บาท  หรือคดีที่มีโทษปรับอย่างเดียวแต่โทษปรับสูงกว่า  60,000  บาท  ถือว่าเป็นคดีที่ไม่อยู่ในอำนาจของศาลแขวง
           12.  คดีที่ผู้ต้องหาเป็นนิติบุคคล  จะไม่มีการจับกุมได้แต่ใช้วิธีหมายเรียกผู้แทนมาสอบสวน  จึงไม่ต้องขอผัดฟ้องและไม่ต้องขออนุญาตอัยการสูงสุดเพื่อฟ้องผู้ต้องหาที่ เป็นนิติบุคคล (ฎีกาที่ 1319/2522  และหนังสือที่ อส(สฝอส.4)0015/ว136 ลงวันที่ 28 มิถุนายน 2543)  แต่ถ้ามีการดำเนินคดีกับกรรมการหรือผู้แทนในฐานะส่วนตัวด้วยจะต้องมีการขอ ผัดฟ้องหรือผัดฟ้องฝากขัง กรรมการหรือผู้แทนนั้นด้วยและหากพ้นกำหนดผัดฟ้องฝากขัง  ก็จะต้องขออนุญาตอัยการสูงสุดเพื่ออนุญาตให้ฟ้องกรรมการหรือผู้แทนดังกล่าว ก่อน
           13.  คดีไต่สวนชันสูตรพลิกศพไม่อยู่ในอำนาจพิจารณาพิพากษาของศาลแขวงแล้ว  ตาม พระราชบัญญัติธรรมนูญศาลยุติธรรม พ.ศ. 2543  (หนังสือที่ อส (สฝนผ.)0018/ว158 ลงวันที่  8  สิงหาคม  2543)
           14.  คดีเกี่ยวกับพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค  เอกสารตราสารสัญญากู้ยืม  เช่า  สัญญาเช่าซื้อ  แม้ไม่ติดอากรแสตมป์ก็ฟังได้ว่าเป็นการออกเช็คเพื่อชำระหนี้ที่มีอยู่จริง และบังคับได้ตามกฎหมายแล้วสามารถฟ้องร้องได้  เพราะตามประมวลรัษฎากรมาตรา 118  ใช้เฉพาะคดีแพ่งเท่านั้นคดีอาญาไม่มีกฎหมายห้ามนำตราสารที่มิได้ปิดอากร แสตมป์รับฟังเป็นพยาน  (ตามนัยฎีกาที่ 1002/2544 และ 42/2545)
           15.  การบรรยายฟ้องคดีเกี่ยวกับพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้ เช็ค  จะบรรยายฟ้องว่าจำเลยกระทำผิดคลุมทุกอนุมาตรตั้งแต่มาตรา 4 (1) ถึง (5)  ในการกระทำเกี่ยวกับเช็คฉบับเดียวกันไม่ได้เพราะจะเป็นฟ้องเคลือบคลุม  โดยต้องบรรยายคำฟ้องว่าจำเลยกระทำผิดตามมาตรา 4 (1)  และบรรยายการกระทำอื่นให้ตรงกับข้อเท็จจริงว่าตรงกับอนุมาตราใดของมาตรา 4 เท่านั้นพอ  และก่อนขอนุญาตฟ้องคดีต่ออัยการสูงสุดจะต้องให้มีการแจ้งข้อหาให้ครบถ้วน ตามอนุมาตราที่สั่งฟ้องก่อน (หนังสือที่ อส(กท)0015/ว58 ลงวันที่ 17 พฤษภาคม 2539)
           16.  ข้อควรระวังคดีที่มีโทษอยู่ในอำนาจของศาลแขวง  แต่อาจเป็นคดีที่อยู่ในอำนาจของศาลอื่น  เช่น  ศาลเยาวชนและครอบครัว  ศาลทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศ  เป็นต้น  เช่นคดีเกี่ยวกับการละเมิดลิขสิทธิ์  คดีตามประมวลกฎหมายอาญา  มาตรา 271  ถึง  275  ไม่อยู่ในอำนาจของศาลแขวง
           17.  ในการสั่งคดีที่มีผู้ต้องหาหลายคน  และหรือมีหลานฐานความผิด  ซึ่งอยู่ในเขตอำนาจศาลต่างศาลกันจะต้องปฏิบัติตามระเบียบกรมอัยการว่าด้วย การดำเนินคดีอาญาของพนักงานอัยการ พ.ศ. 2528  ที่แก้ไขเพิ่มเติมใหม่ข้อ 25 ทวิ (ความเป็นเอกภาพในการสั่งคดี)  ตามหนังสือที่ อส (สฝปผ.) 0018/ว150 ลงวันที่ 25 กรกฎาคม 2543)
           18.  ในคดีที่ผู้ต้องหาให้การรับสารภาพและส่งตัวมาฟ้องคดีด้วยวาจาโดยไม่มีการสอบ สวนแต่ตามคำรับสารภาพของผู้ต้องหาไม่สามารถฟ้องผู้ต้องหาต่อศษลได้ไม่ว่าจะ ด้วยเหตุใดก็ตาม  เช่น  อ้างว่าจำเป็นบันดาลโทสะหรือขาดอายุความ  พนักงานอัยการจะสั่งสอบสวนเพิ่มเติม  สังไม่ฟ้องหรือสั่งยุติการดำเนินคดีในทันทีไม่ได้  กรณีเช่นนี้ต้องนำมาตรา  4 แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแขวงและวิธีพิจารณาความอาญาในศาลแขวง พ.ศ. 2499  ซึ่งแก้ไขโดยฉบับที่  3  พ.ศ.  2517  มาตรา  3  มาใช้บังคับโดยพนักงานอัยการต้องส่งตัวผู้ต้องหาพร้อมบันทึกคำรับสารภาพคืน ให้พนักงานสอบสวนไปทำการสอบสวนจนเสร็จสิ้นก่อน  เมื่อพนักงานสอบสวนส่งสำนวนที่สอบสวนเสร็จมาให้พนักงานอัยการจึงจะมีคำสั่ง ต่อได้ (หนังสือที่ มท 1004/ว50 ลงวันที่ 28 กันยายน 2520 , หนังสือที่ มท 1004/ว5 ลงวันที่ 28 กุมภาพันธ์ 2523 และหนังสือที่ อส (สฝปผ.) 0018/ว169 ลงวันที่ 24 สิงหาคม 2544)