สำนักงานอัยการจังหวัดภูเก็ต

ประวัติความเป็นมา

ประวัติสำนักงานอัยการจังหวัดภูเก็ต

       ช่วงสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น จังหวัดภูเก็ตมีฐานะเป็นเมืองขึ้นของสมุหกลาโหม ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว  โปรดเกล้าฯ  แต่งตั้งข้าหลวงใหญ่ไปประจำ ณ เมืองภูเก็ต ทำหน้าที่กำกับราชการ จัดเก็บภาษีอากร และรับส่งเงินตราในหัวเมืองชายทะเลตะวันตก  ในปี พ.ศ.2418  และเมื่อโปรดให้รวมหัวเมืองชั้นนอกเข้าเป็นมณฑลมีข้าหลวงใหญ่ประจำมณฑลเป็นการทดลองจัดการปกครองก่อนการปฏิรูปการปกครองในปี พ.ศ.2435 นั้น พระองค์โปรดให้รวมเมืองภูเก็ต เมืองกระบี่ เมืองตรัง เมืองตะกั่วป่า เมืองพังงา  และเมืองระนอง  เป็นมณฑล  เรียกชื่อว่า “มณฑลฝ่ายทะเลตะวันตก” ตั้งกองบัญชาการมณฑลที่เมืองภูเก็ต เมื่อตั้งกระทรวงมหาดไทยขึ้นในปี พ.ศ.2435  จึงเริ่มจัดการปกครองแบบมณฑลเทศาภิบาลขึ้นมณฑลฝ่ายทะเลตะวันตกเปลี่ยนชื่อเรียกเป็น “มณฑลภูเก็ต”ตามชื่อเมืองที่ตั้งมณฑลแต่ยังสังกัดในกระทรวงกลาโหม  จนกระทั่ง พ.ศ.๒๔๓๗ จึงขึ้นอยู่ในกระทรวงมหาดไทย  มีฐานะเป็นมณฑลเทศาภิบาลตามระบอบการปกครองแบบเทศาภิบาล  แบ่งการปกครองเป็น มณฑล จังหวัด  อำเภอ  ตำบล  และหมู่บ้านตามลำดับ  และแบ่งหน้าที่บริหารราชการตามกระทรวงในราชธานี
       ในส่วนการปฏิรูปการศาลและกฎหมายก็ดำเนินควบคู่ไปกับการปฏิรูปการปกครอง กล่าวคือ   พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวโปรดเกล้าฯ  ให้ตั้งกระทรวงยุติธรรมเมื่อวันที่  25  มีนาคม  พ.ศ.2434 เพื่อรวมศาลต่าง ๆ ซึ่งแยกย้ายสังกัดอยู่ตามกระทรวงต่าง ๆ ไว้ในสังกัดเดียวกัน  ซึ่งรวมเพียงเฉพาะศาลในกรุงเทพมหานครเท่านั้น  ส่วนศาลหัวเมืองยังคงสังกัดกระทรวงมหาดไทยตามเดิม    จนกระทั่งปี พ.ศ.๒๔๓๘  จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ตรา “พระธรรมนูญศาลหัวเมือง รัตนโกสินทรศก 114” เพื่อจัดระเบียบการศาลหัวเมืองให้สอดคล้องและรวมสังกัดอยู่ในกระทรวงยุติธรรมแห่งเดียว  มีการตั้งศาลขึ้นในเมืองทั่ว ๆ ไปเพื่อให้เพียงพอแก่การอำนวยความสะดวกราษฎรที่เกิด    คดีความ  แยกที่ทำการศาลออกจากศาลากลางซึ่งเดิมใช้เป็นที่ชำระความ  รวมทั้งจัดให้มีพนักงานอัยการเป็นทนายแผ่นดินฟ้องคดีโทษหลวง  และแบ่งศาลหัวเมืองเป็น 3 ชั้น  คือ  ศาลมณฑล  ศาลเมือง ศาลแขวง  จากนั้นโปรดให้ตรา     “พระราชบัญญัติตั้งข้าหลวงพิเศษสำหรับจัดการแก้ไขธรรมเนียมศาลยุติธรรมหัวเมืองทั้งปวง  รัตนโกสินทรศก 115” เมื่อวันที่  21  กันยายน พ.ศ.2439  กำหนดให้มีข้าหลวงพิเศษ  5 นาย  ประกอบด้วยข้าหลวงพิเศษประจำการ  3 นาย  เทศาภิบาลประจำมณฑล  และผู้ว่าราชการเมืองซึ่งเสนาบดีกระทรวงมหาดไทยแต่งตั้ง ทำหน้าที่จัดการแก้ไขกิจการศาลหัวเมืองให้เป็นไปตามพระธรรมนูญศาลหัวเมืองกำหนด 
       ข้าหลวงพิเศษสำหรับจัดการแก้ไขธรรมเนียมศาลยุติธรรมหัวเมือง ดำเนินการจัดตั้งศาลมณฑลกรุงเก่าเป็นแห่งแรกในปี พ.ศ.2439 และในปีต่อมาได้จัดการตั้งศาลมณฑลปราจีนบุรี ศาลมณฑลนครราชสีมา ศาลมณฑลนครศรีธรรมราช ศาลมณฑลพิษณุโลก  โดยลำดับ  ในปี พ.ศ.2441  จัดการตั้งศาลมณฑลลพบุรี  ศาลมณฑลภูเก็ต ศาลมณฑลนครสวรรค์  ศาลมณฑลนครไชยศรี  ศาลมณฑลชุมพร  และศาลมณฑลจันทบุรี
 ศาลยุติธรรมมณฑลภูเก็ต  จัดตั้งขึ้นเมื่อวันที่  8  สิงหาคม พ.ศ.2441  ตามประกาศตั้งศาลยุติธรรมมณฑลภูเก็ต  ความว่า “บัดนี้  ทรงพระราชดำริห์เห็นว่า  ควรจะลงมือทำการจัดตั้งศาลยุติธรรมมณฑลภูเก็ต ตามพระธรรมนูญศาลหัวเมืองได้อีกตำบลหนึ่ง  จึงมีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ  ให้พระยาประชาชีพบริบาล 1 พระนริศราชกิจ  ข้าหลวงเทศาภิบาลเป็นข้าหลวงพิเศษตามตำแหน่งอีกนายหนึ่ง  มิศเตอร์ชีมงหนึ่ง  มีหน้าที่ตามพระราชบัญญัติในมาตรา 2 มีอำนาจตั้งศาลยุติธรรมมณฑลภูเก็ต  เต็มตามพระราชบัญญัติข้าหลวงพิเศษทุกประการ

                       ประกาศมา ณ  วันที่  8  สิงหาคม  รัตนโกสินทรศก  117”

        (1)แม้ข้าหลวงพิเศษจะจัดตั้งศาลมณฑลภูเก็ต  ตั้งแต่ ปี พ.ศ.2441  ก็ตาม แต่ศาลมณฑลภูเก็ตยังไม่สามารถเปิดทำการได้  เนื่องจากไม่มีผู้พิพากษาไปประจำจนกระทั้งพระยาพิจารณาปฤชามาตย์ (สุหร่าย  วัชราภัย)  เมื่อครั้งเป็นนายเสนองานประกาศเดินทางไปรับตำแหน่งอธิบดีผู้พิพากษาศาลมณฑลภูเก็ต  ในวันที่  2  สิงหาคม  พ.ศ.2442  ศาลมณฑลภูเก็ต  จึงได้เปิดทำการพิจารณาพิพากษาคดี  ได้ตั้งแต่วันที่  4  สิงหาคม  พ.ศ.2442  เป็นต้นมา  ศาลมณฑลภูเก็ตเป็นศาลชั้นสูงมีอำนาจตัดสินคดีความได้ทุกประเภท  และเป็นศาลอุทธรณ์ในมณฑลด้วย  ศาลมณฑลภูเก็ตตั้งอยู่ในเมืองภูเก็ตอันเป็นเมืองที่ตั้งมณฑล  มีตำแหน่งอธิบดีผู้พิพากษาศาลมณฑล  เป็นตำแหน่งหัวหน้าการยุติธรรมทั้งมลฑล  สืบแทนตำแหน่งข้าหลวงยุติธรรม
      วิธีพิจารณาความในศาลหัวเมืองแต่เดิมเป็นหน้าที่ของผู้ว่าราชการเมืองและกรมการเมืองในทำเนียบชั้นสัญญาบัตร คือ  ยกกระบัตรอันเป็นตำแหน่งที่บังคับบัญชาการรักษาตัวบทกฎหมายพระอัยการหัวเมือง และมีตำแหน่งแพ่งเป็นผู้ช่วยทำหน้าที่ไต่สวนสืบจับโจรผู้ร้าย และฟ้องว่าความแผ่นดิน  พนักงานอัยการประจำศาลตั้งขึ้นเมื่อมีการจัดตั้งศาลหัวเมือง ตามแบบการจัดการศาลยุติธรรมในกรุงเทพฯ  ตามความใน “พระธรรมนูญศาลหัวเมือง รัตนโกสินทรศก  114”  มาตรา  25  ความว่า 
“……ข้าหลวงเทศาภิบาลเมื่อได้รับอนุญาตจากกระทรวง กระทรวงยุติธรรมแล้ว  มีอำนาจที่จะตั้งพนักงานอัยการไว้สำหรับเปนทนายแผ่นดินฟ้อง หากคดีมีโทษหลวงในมณฑลเมืองนั้น ๆ  ตามข้อพระราชบัญญัติความอาญามีโทษหลวง  ถ้าหากว่ามีคดีซึ่งจะต้องแต่งทนายแผ่นดินว่ากล่าวมากเกินกว่าพนักงานอัยการที่มีประจำตำแหน่ง ฤาผู้บัญชาการเมืองจะเห็นสมควรโดยเหตุอย่างอื่น  จะตั้งทนายแผ่นดินเพิ่มเติมว่าความเฉพาะเรื่องฤาชั่วครั้งหนึ่งคราวหนึ่ง โดยจะยังไม่ได้รับอนุญาตของเสนาบดีกระทรวงยุติธรรมก็ตั้งได้

      (2)ในส่วนการเลือกสรรบุคคลเพื่อดำรงตำแหน่งพนักงานอัยการ  และประโยชน์ของการมีพนักงานอัยการนี้  สมเด็จพระบรมวงศ์เธอ  กรมพระยาดำรงราชานุภาพ  ทรงนิพนธ์ไว้ใน “คำอธิบายการจัดศาลหัวเมือง”  เอกสารประกอบการประชุมเทศาภิบาล ครั้งที่  7-8  วันที่  30-30  มกราคม  พ.ศ.  2438
 “….การที่จะเลือกผู้เปนพนักงานอัยการนั้น  ย่อมจำเปนที่จะต้องเลือกสรรผู้ชำนิชำนาญกฎหมายแลกระบวนถ้อยความตั้งเปนธรรมดา  และไม่จำเปนต้องมีสักกี่คนนัก  แลต้องเปนที่เข้าใจอย่าง 1  ว่า  พนักงานอัยการนี้สำหรับจะเปนทนายว่าความแผ่นดินต่อเมื่อได้รับคำสั่งของข้าหลวงเทศาภิบาลหรือผู้ว่าราชการเมือง…”

        (3)“….ตำแหน่งพนักงานอัยการสำหรับเปนทนายแผ่นดินดังได้ กล่าวในมาตรา  25  แห่งพระธรรมนูญศาลหัวเมืองนั้นจำต้องมีเพราะตามการที่มักจะเปนได้มาแต่ก่อนนั้น  ถ้ามีผู้หนึ่งผู้ใดกระทำล่วงเกินเลมิดพระราชกำหนดกฎหมายประการใด และที่ใด ๆ บางทีไม่มีโจทย์ฟ้องร้อง ความก็เชือนสูญไปหรือบางทีโจทย์จำเลยสมยอมฟ้องร้องแก้เกี้ยวให้ผู้ผิดรอดพ้นพระราชอาญาต่อไป หรือบางทีไม่มีโจทย์  แต่เจ้าพนักงานจับตัวคนมาฟ้องซักชำระสะสางในถานที่เปนโจทย์ด้วย แลเปนดุลการตัดสินเสร็จไปในตัว  ประเพณีที่เปนดังนี้ชื่อว่าไม่สมควรแก่ยุติธรรม  ตำแหน่งพนักงานอัยการมีขึ้นสำหรับที่จะจัดการแก่การเหล่านี้เปนสำคัญ  กล่าวคือ  ถ้าข้าหลวงแลผู้ว่าราชการเมืองรู้เห็นว่าผู้ใดกระทำล่วงเลมิดพระราชอาญา และจะพ้นไปเสียได้ด้วยไม่มีโจทย์ฟ้องร้องก็ตาม  หรือโจทย์จำเลยสมยอมกันเสียก็ตาม ต้องให้พนักงานอัยการเปน ทนายแผ่นดินฟ้องร้องเอาตัวผู้ผิดมาชำระเอาโทษตามพระราชอาญาจงได้
        แลการที่ให้มีพนักงานอัยการนี้  ยังเพื่อประโยชน์ในความยุติธรรมอย่าง 1 กล่าวคือ ที่จะให้ตำแหน่งผู้พิพากษาสมควรเปนไว้วางใจของราษฎรได้ทั่วกัน ว่าเปนกลางมิได้เกี่ยวข้องในฝ่ายโจทย์หรือจำเลยในคดีใด ๆ  ทั่วไป  เพราะถึงจะเปนความฟ้องร้องว่ากล่าวโดยอำนาจบ้านเมืองก็คงมีพนักงานอัยการเปนโจทย์  ซึ่งจะมาอยู่ในอำนาจและความยุติธรรมของศาลเสมอด้วยจำเลยอีกว่าการที่จำจับกุมคนมาชำระสะสางเอาโดยอำนาจของศาลแลบ้านเมืองปะปนดังแต่ก่อน”

        (4)การอัยการศาลมณฑลภูเก็ตแต่แรก จึงอยู่ภายใต้การบังคับบัญชาของข้าหลวงเทศาภิบาลมณฑลภูเก็ต  คือ พระยาวรสิทธิ์เสวีวัตร  (ใต้ฮก  ภัทรนาวิก)  โดยความเห็นชอบของกระทรวงยุติธรรม  และขึ้นกับกระทรวงมหาดไทยซึ่งบังคับบัญชาหัวเมืองทั่วพระราชอาณาจักร  และคงมีที่ทำการอยู่บนศาลาว่าการมณฑล  มีพนักงานอัยการทำการในตำแหน่งยกกระบัตรมณฑลภูเก็ตคนแรก คือ  นายบูด
พนักงานอัยการแต่เดิมแยกย้ายสังกัดอยู่ตามกระทรวงต่าง ๆ ดังนั้นอำนาจการแต่งตั้งพนักงานอัยการจึงกระจัดกระจายไปตามสายการบังคับบัญชา  ดังที่ระบุไว้ในพระธรรมนูญศาลยุติธรรม  รัตนโกสินทรศก  127 มาตรา  33-34  ความว่า
“……กรมอัยการในกรุงเทพมหานคร  ให้ขึ้นอยู่ในกระทรวงยุติธรรม  อัยการหัวเมืองให้ขึ้นอยู่ในกระทรวง  เจ้าหน้าที่ซึ่งรักษาราชการเมืองและมณฑลนั้น”

        (5)และ “….วิธีตั้งอัยการนั้น ในกรุงเทพมหานครตำแหน่งเจ้ากรมแลปลัดกรมอัยการตั้งโดยพระบรมราชานุญาต พนักงานอัยการในกรุงเทพฯ เจ้ากรมอัยการเปนผู้จัดสรรตั้งโดยได้รับอนุมัติของเสนาบดีกระทรวงยุติธรรม พนักงานอัยการในหัวเมืองต่างๆ นั้น  เสนาบดีเจ้ากระทรวงที่รักษาราชการเมือง  ตั้งยกกระบัตร์มณฑลแลยกกระบัตร์เมือง  ข้าหลวงสำเร็จราชการมณฑลจัดตั้งตำแหน่งพนักงานอัยการที่รองแต่ยกกระบัตร์ลงมา”

         (6)สรุปได้ว่าพักงานอัยการในกรุงเทพฯ ขึ้นอยู่กับกระทรวงยุติธรรม  พนักงานอัยการในหัวเมืองมณฑลกรุงเทพฯ ขึ้นกระทรวงนครบาลตามสายการบังคับบัญชา และพนักงานอัยการในหัวเมืองมณฑลอื่นๆ ขึ้นกระทรวงมหาดไทย  ตำแหน่งยกกระบัตรมณฑลภูเก็ต  จึงอยู่ในบังคับบัญชาของเสนาบดีกระทรวงมหาดไทยและแต่งตั้งโดยเสนาบดีกระทรวงมหาดไทยด้วย
         จนกระทั่งรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว  ใน  พ.ศ.๒๔๕๙  พระองค์โปรดให้รวมพนักงานอัยการสังกัดอยู่ในกระทรวงยุติธรรม  และเปลี่ยนชื่อเรียกตำแหน่งยกกระบัตรมณฑล เป็นอัยการมณฑล ตาม “ประกาศรวมพนักงานอัยการ”  ลงวันที่ 11  มีนาคม  พ.ศ.2458  ความว่า
“มีพระบรมราชโองการในพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาวชิราวุธ พระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว  ดำรัสเหนือเกล้า ฯ  ให้ประกาศให้ทราบทั่วกันว่าพนักงานอัยการเวลานี้ยังแยกกันอยู่หลายกระทรวงสมควรที่จะรวมอยู่ในกระทรวงเดียวกัน เพื่อให้ทำการสดวกแก่ราชการยิ่งขึ้น  จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าให้ตราพระราชบัญญัติไว้สืบไปดังนี้
มาตรา 1  ตั้งแต่วันที่  1  เมษายน  พระพุทธศักราช  2459 สืบไป….. ให้เปลี่ยนนามตำแหน่งยกกระบัตร์มณฑลแลยกระบัตร์เมือง  ผู้มีน่าที่เป็นพนักงานใหญ่ของอัยการในมณฑลแลหัวเมืองนั้นเสีย  ให้เรียกว่า  อัยการมณฑล แลอัยการเมืองสืบไป
มาตรา 2  ให้ใช้ข้อความที่กล่าวต่อไปนี้แทนความในมาตรา  33  และ 24 กับ 25  ซึ่งยกเลิกเสียข้างต้นนั้นว่า  มาตรา 33  ให้มีพนักงานอัยการไว้สำหรับเปนทนายแผ่นดินแทนรัฐบาลนาลทั้งในกรุงแลหัวเมือง  เรียกว่า  กรมอัยการ  ให้ขึ้นอยู่ในกระทรวงยุติธรรม  มาตรา 34  วิธีตั้งพนักงานอัยการนั้น  ถ้าเป็นตำแหน่งอธิบดี  เจ้ากรมปลัดกรมอัยการ  และอัยการมณฑล  อัยการเมืองแล้ว  ให้เสนาบดีกระทรวงยุติธรรมเป็นผู้จัดสรรตั้งโดยพระบรมราชานุญาต  ถ้าเปนพนักงานอัยการอื่น ๆ ให้อธิบดีหรือเจ้ากรมอัยการเป็นผู้จัดสรรตั้งได้  โดยรับอนุมัติของเสนาบดีกระทรวงยุติธรรม….”

        (7)ตำแหน่งยกกระบัตรมณฑลภูเก็ต  จึงเปลี่ยนชื่อเป็น  อัยการมณฑลภูเก็ต  และขึ้นในกรมอัยการสังกัดกระทรวงยุติธรรมสืบมา  พ.ศ.2465 จึงย้ายไปสังกัดกระทรวงมหาดไทยตาม “ประกาศรวมการปกครองท้องที่  และแบ่งปันน่าที่ราชการระหว่างกระทรวงมหาดไทยกับกระทรวงยุติธรรม”  ลงวันที่  4  สิงหาคม  พ.ศ.2465  ความว่า
“…..กรมอัยการซึ่งแต่เดิมมาทางกรุงเทพ ฯ ขึ้นอยู่ในกระทรวงยุติธรรมแต่ฝ่ายหัวเมืองขึ้นอยู่ในกระทรวงมหาดไทย  และภายหลังได้ยกไปรวมไว้เปนกรมเดียวกันขึ้นอยู่ในกระทรวงยุติธรรมนั้น  บัดนี้  สมควรที่จะยกมาไว้ในกระทรวงมหาดไทยเพื่อให้เจ้าหน้าที่ฝ่ายปกครองได้ปฏิบัติการถนัดขึ้น  เพราะฉะนั้นให้…. โอนกรมอัยการจากกระทรวงยุติธรรมมาขึ้นในกระทรวงมหาดไทย  ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป”

        (8)รัชสมัยพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว หลังจากเปลี่ยนแปลงการปกครอง พ.ศ.2475แล้ว โดยคำแนะนำและยินยอมของสภาผู้แทนราษฎร พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงพระกรุณาโปรดเกล้า ฯ  ให้ตราพระราชบัญญัติว่าด้วยระเบียบราชการบริหารแห่งราชอาณาจักรสยามพุทธศักราช  2476 ประกาศ  ณ  วันที่  9 ธันวาคม  พ.ศ.2476

       (9)จัดระเบียบราชการออกเป็น
         1.  ราชการบริหารส่วนกลาง
         2.  ราชการบริหารส่วนภูมิภาค
         3.  ราชการบริหารส่วนท้องถิ่น
          ในส่วนราชการบริหารส่วนภูมิภาค จัดระเบียบบริหารราชการออกเป็น  จังหวัดและอำเภอ  เป็นการยกเลิกการปกครองแบบเทศาภิบาล  เมื่อฝ่ายปกครองยกเลิกมณฑลเทศาภิบาลแล้ว  ฝ่ายศาลยุติธรรมจึงต้องปรับปรุงแก้ไขเพิ่มเติมพระธรรมนูญศาลยุติธรรม  ร.ศ.127  ยกเลิกศาลมณฑลให้ศาลมณฑลเป็นฐานะเป็นศาลจังหวัด และยุบตำแหน่งอธิบดีผู้พิพากษาศาลมณฑล  ตามความใน   “พระธรรมนูญศาลยุติธรรม  แก้ไขเพิ่มเติม  พุทธศักราช  2476”   วันที่  19 มีนาคม  พ.ศ.2476  มาตรา 4

       (10) ดังนั้น  ตำแหน่งอัยการศาลมณฑลภูเก็ตจึงเปลี่ยนฐานะเป็นอัยการประจำศาลจังหวัดภูเก็ต
รัชสมัยพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวอานันทมหิดล  พ.ศ.2478  สภาผู้แทนราษฎรเห็นสมควรกำหนดอำนาจหน้าที่พนักงานอัยการ  การแต่งตั้งและจัดระเบียบการบังคับบัญชาพนักงานอัยการ  จึงมีพระบรมราชโองการให้ตรา  “พระราชบัญญัติพนักงานอัยการ  พุทธศักราช 2478” ประการใช้เมื่อวันที่  1  ตุลาคม  พ.ศ.2478  ความว่า
“มาตรา 5   ให้มีพนักงานอัยการไว้เป็นทนายแผ่นดินประจำศาลชั้นต้นทุกศาล ตามพระธรรมนูญศาลยุติธรรม  สังกัดขึ้นในกรมอัยการ”
“มาตรา 6   การแต่งตั้ง  ถอดถอน  ปลด และย้ายพนักงานอัยการให้เป็นไปตามพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน  ซึ่งใช้อยู่ในเวลานั้น  และพระราชกฎษฏีกากำหนดวิธีการคัดเลือกบุคคลเพื่อบรรจุตำแหน่งที่มีเหตุพิเศษในกรมอัยการ  ซึ่งตราขึ้นตามความในพระราชบัญญัตินั้น  และให้ประกาศในราชกิจจานุเบกษา”
การแต่งตั้งพนักงานอัยการจะต้องแต่งตั้งจากบุคคลที่เป็นสมาชิกแห่งเนติบัณฑิตยสภาด้วย  และระบุตำแหน่งอัยการประจำศาลจังหวัดไว้ว่า

       (11)“มาตรา 11  ให้ทุกท้องที่ที่ตั้งศาลจังหวัด  ให้มีพนักงานอัยการนายหนึ่งหรือหลายนาย  แล้วแต่รัฐมนตรีจะเห็นสมควร  ถ้ามีพนักงานอัยการมากกว่านายหนึ่ง  ให้รัฐมนตรีแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้านายหนึ่ง  เรียกว่า “อัยการจังหวัด”  นอกนั้นให้เป็นผู้ช่วย เรียกว่า “อัยการผู้ช่วย”

       (12) กับทั้งระบุอำนาจหน้าที่พนักงานอัยการไว้ว่า
           ในทางอาญา อัยการมีหน้าที่ดำเนินคดีกับผู้ที่ฝ่าฝืนกฎหมายของรัฐ และในทางแพ่งมีอำนาจหน้าที่ดำเนินคดีแทนรัฐบาลศาลทั้งปวง  ฯลฯ
การอัยการประจำศาลจังหวัดภูเก็ต  ดำเนินสืบมาตามประวัติดังกล่าวตราบจนกระทั่งปัจจุบัน

บรรณานุกรม
การปฏิรูประบบกฎหมายและการศาลในรัชสมัยพระบาทสมเด็จ ฯ  พระ-จุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวพระปิยมหาราช. พระนคร: โรงพิมพ์สำนักทำเนียบรัฐมนตรี, /2511(จัดพิมพ์เนื่องในโอกาสครบ 100 ปี ตั้งแต่พระบาทสมเด็จ ฯ  พระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเสวยราชย์ 1 ตุลาคม 2511). 
จักรปาณีศรีศิลวิสุทธิ์, หลวง. เรื่องของเจ้าพระยามหิธร. พระนคร :  โรงพิมพ์ตีรณสาร 2499 (ที่ระลึกในงานพระราชทานเพลิงศพ เจ้าพระยามหิธร (ลออไกรฤกษ์ ณ วัดเทพศิรินทราวาส วันที่  15  พฤศจิกายน  2499). 
ดำรงราชานุภาพ,  สมเด็จฯ  กรมพระยา.   เทศาภิบาล  พระนคร  :  คลังวิทยา,2495.
ที่ระลึกในการเสด็จพระราชดำเนินทรงประกอบพิธีเปิดอาคาร    ศาลจังหวัดพระนครศรีอยุธยา กรุงเทพมหานคร   :   โรงพิมพ์รุ่งเรืองธรรม,  2521  
สุจริต    ถาวรสุข  (ผู้รวบรวม).      การจัดศาลหัวเมืองครั้งแรก    พระนคร   :   โรงพิมพ์ชวนพิมพ์,  2507  (พิมพ์แจกในการถวายผ้าพระกฐินพระราชทาน  ณ วัดราชผาติการาม  วันพฤหัสบดีที่  12  พฤศจิกายน  พุทธศักราช  2507).
สุนัย    ราชภัณฑารักษ์.   ภูเก็ต   กรุงเทพมหานคร  :  แสงการพิมพ์,  /2528.  (พิมพ์เผยแพร่ เนื่องในโอกาสฉลอง 200  ปี   วีรสตรีเมืองถลาง   พ.ศ.2528).
เสถียร   ลายลักษณ์,  นายร้อยตำรวจโท.  และคนอื่น,   ประชุมกฎหมายประจำศก เล่ม 15. พระนคร:  โรงพิมพ์เดลิเมล์,  2478.
…………………. ประชุมกฎหมายประจำศก  เล่ม  16.  พระนคร :  โรงพิมพ์เดลิเมล์, 2478
…………………. ประชุมกฎหมายประจำศก  เล่ม  22. พระนคร :  โรงพิมพ์เดลิเมล์, 2477.
…………………. ประชุมกฎหมายประจำศก  เล่ม  28. พระนคร :  โรงพิมพ์เดลิเมล์, 2477.
…………………. ประชุมกฎหมายประจำศก  เล่ม  35. พระนคร :  โรงพิมพ์เดลิเมล์,  2477.
…………………. ประชุมกฎหมายประจำศก  เล่ม  43. [ม.ป.ท.]  :  2476 
…………………. ประชุมกฎหมายประจำศก  เล่ม  46 พระนคร :  โรงพิมพ์เดลิเมล์,  2477.
…………………. ประชุมกฎหมายประจำศก  เล่ม  48.  (ภาค 2).  พระนคร :  โรงพิมพ์เดลิเมล์,  2478.
อนุสรณ์ในงานพระราชทานเพลิงศพ ขุนหลวงพระยาไกรสี (เปล่ง เวภาระ) ณ เมรุวัดเทพศิรินทราวาส 20  มกราคม 2526 กรุงเทพมหานคร :  โ รงพิมพ์รุ่งเรือง  2526.
อรรถไกวัลวที, หลวง. และสุข  เปรุนาวิน, ศาสตราจารย์  พลโท. ระบบอัยการและศาลทหาร พระนคร  :   โรงพิมพ์ของสมาคมสังคมศาสตร์แห่งประเทศไทย,  2510.
อำมาตยาธิบดี (เส็ง วิรยศิริ), พระยา. การปกครองฝ่ายพลเรือน. พระนคร  :  
โรงพิมพ์ส่วนท้องถิ่น, 2505. (พิมพ์แจกเป็นบรรณาการในงานพระราชทานเพลิงศพ พระภักดีศรีสุพรรณภูมิ  (สุด  สุนทรศารทูล)  ณ  เมรุวัดมกุฎกษัตริยาราม  19  พฤศจิกายน  2505).
………………………………….
            นางสาวสิรินันท์  บุญศิริ
     นักอักษรศาสตร์  5  ค้นคว้าเรียบเรียง
            นางสายไหม   จบกลศึก
          หัวหน้างานประวัติศาสตร์
                  ว่าที่  ร้อยตรี  สมศักดิ์  รัตนกุล
    ผู้อำนวยการกองวรรณคดีและประวัติศาสตร์     ตรวจแก้.

เอกสารชุดนี้ได้คัดลอกมาจากหนังสืออนุสรณ์ เปิดที่ทำการอัยการ จังหวัดภูเก็ต
วันจันทร์ที่ 9 มีนาคม พุทธศักราช 2530
(1)นายร้อยตำรวจโท เสถียร ลายลักษณ์ และคนอื่น, ประชุมกฎหมายประจำศก เล่ม 16 (พระนคร : โรงพิมพ์เดลิเมล์,2478), หน้า 399
(2)นายร้อยโท เสถียร ลายลักษณ์ และคนอื่น,ประชุมกฎหมายประจำศก เล่ม 15 (พระนคร:โรงพิมพ์เดลิเมล์, 2478), หน้า 65
(3)สุจริต ถาวรสุข (ผู้รวบรวม), การจัดศาลหัวเมืองครั้งแรก (พระนคร : โรงพิมพ์ชวนพิมพ์,2507), หน้า 46
(4)เรื่องเดียวกัน,หน้า 45-46.
(5)นายร้อยตำรวจโท เสถียร ลายลักษณ์ และคนอื่น, ประชุมกฎหมายประจำศก เล่ม 22 พระนคร  โรงพิมพ์เดลิเมล์,๒๔๗๗),หน้า 251
(6)เรื่องเดียวกัน,หน้า 252
(7)นายร้อยตำรวจโท เสถียร ลายลักษณ์ และคนอื่น,ประชุมกฎหมายประจำศก เล่ม 28 (พระนคร : โรงพิมพ์เดลิเมล์,2477),หน้า 477-478.
(8)นายร้อยตำรวจโท เสถียร ลายลักษณ์ และคนอื่น, ประชุมกฎหมายประจำศก เล่ม 35 (พระนคร : โรงพิมพ์เดลิเมล์,2477), หน้า 68.
(9)นายร้อยตำรวจโท เสถียร ลายลักษณ์ และคนอื่น, ประชุมกฎหมายประจำศก เล่ม 46 (พระนคร : โรงพิมพ์เดลิเมล์,2477), หน้า 505-513.
(10)เรื่องเดียวกัน, หน้า 734- 735
(11)นายร้อยตำรวจโท เสถียร ลายลักษณ์ และคนอื่น, ประชุมกฎหมายประจำศก เล่ม 48(ภาค 2) (พระนคร : โรงพิมพ์เดลิเมล์,2479), หน้า 1123-1124..
(12)เรื่องเดียวกัน,หน้า 1125